پله برقی از آن دسته اختراعاتی است که حق امتیاز اختراع، ساخت و تولید آن را به یک شخص یا شرکت مشخص نمی‌توان داد و افراد بسیار زیادی در اختراع و بهره‌برداری از آن سهیم بودند و داستان طولانی برای گفتن دارد؛ اولین نمونه پله برقی با استفاده از چوب ساخته شد و در سال 1859 آقای آمز حق امتیاز پله‌های چرخان به صورت مثلث را به ثبت رساند، که مسافران با استفاده از آن از یک سمت بالا و از طرف دیگر پایین می‌آمدند.
از طرف دیگر جس رنو در سال 1892 رمپ شیبدار متحرک را اختراع کرد که در سال 1900 به بهره‌برداری رسید و نمونه‌ای از این رمپ شیبدار را در نیویورک نصب و راه‌اندازی کردند، این رمپ تا 55 سال بعد یعنی سال 1955 در همان مکان مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در سال 1892 آقای ویلر آسانسوری شیبدار با نرده اختراع کرد، که بعد‌ها توسط سیبرگر و کمپانی اوتیس توسعه داده شد و تبدیل به نوع جدیدی از پله برقی شد، این نوع از پله برقی دارای پله‌های مسطح بودند و تا حدی شبیه به پله برقی‌های امروزی بودند؛ اولین بار این پله برقی در سال 1900 و در پاریس به نمایش گذاشته‌شد.
در واقع واژه پله برقی ((ESCALATOR اولین بار توسط شرکت اوتیس به کار گرفته‌شد و تا قبل از سال 1930 که پله برقی تبدیل به یک واژه عمومی شود، واژه پله برقی ((ESCALATOR علامت تجاری شرکت اوتیس به‌حساب می‌آمد
پله برقی‌ها ابتدایی همواره در حال کار و گردش بودند و مسفران باید از کنار روی صفحه آجدار متحرک می‌پریدند که بعد‌ها با ترکیب پله های آقای رنو و آقای ویلر پله های امروزی به دنیا معرفی شدند که تا امروز هم تقریبا به همان شکل در‌حال استفاده هستند.
از آنجایی که امکان نصب پله برقی‌ها در فضای داخل و بیرون وجود داشته و در آن واحد امکان جا‌به‌جایی افراد زیادی را دارد مورد استقبال عمومی قرار گرفته و در مکان‌های پر‌رفت و آمد عموما از آن‌ها استفاده می‌کنند به طوری که در آمریکا روزانه 245 میلیون نفر از پله برقی استفاده می‌کنند
